İlk olarak, deprem oldu. O noktada savaş, o noktada işkence, o noktada çeteler. Birkaç kısa yıl boyunca, insanlık hayal edilebilecek her fiyaskoya dayandı – and hepsi de hayal edemeyeceğimiz bir başlangıç ​​oldu.

Çok sayıda katı şeytan, Cehennemden düpedüz yürüdüler and onları keşfettikleri her yerde hayatta kalanları eziyordu. İdam ettikleri zaman, kayıplarının derilerini giyiyorlardı. Yenildiklerinde, düşmanlarının silahlarını aldılar. Cennetin altından kontrol edilen and askeri teçhizatla istiflenmiş, bizi dağıttı and bizi yere düşürdü.

Her durumda, o noktaya geri geldik. İlk etapta, onlardan biri olduğunu düşündük – karanlıkta bir hanımefendi, bir cadı katındaki fırça gibi uzun bir silah and koordine edilecek mistik güçler. Hayatta kalanlar öyküleri arka sokaklarda fısıldadı: savaşların hikayeleri, tüm şehir engellerini düzelttikleri kadar sıradışıydı; orda, bütün kötü varlık alaylarını ateşli sümüklü böceklerle kesiyordu, bu noktada yaralıyı tedavi etmek için kendi özel kanını paylaşmıştı. Onlar, kuzgunların kervanlarını çağırabileceğini, en erken aşamadan başlayarak dikenleri çağırdığını, hatta yıldırım and kasırgaları gönüllü olarak uyarabileceğini söylüyorlar.

Belki de Cennetten uçtu. Belki de cehennem onu ​​çıkardı. Her durumda, sahip olduğumuz her şey oydu.